Hashing is het gebruiken van waardevolle persoonlijke informatie, waarbij de privacy en zelfs de anonimiteit van de gebruiker goed beschermt blijft. In deze blog neem ik je mee in de wondere wereld van het targeten van precies de juiste doelgroep, zonder te weten wie daar nu precies inzitten.
Oh nee, Facebook en privacy
Facebook is de laatste jaren regelmatig in het nieuws geweest als het gaat om privacy. Met het Cambridge Analytica schandaal als absoluut hoogtepunt natuurlijk. Maar dat is niet waar ik het hier over wil hebben. Als online marketeer geniet ik erg van alle tools en data die Facebook biedt om een beter inzicht in de doelgroep van mijn klant te verschaffen. Je hebt vast wel eens meegemaakt dat een advertentie net iets teveel voor jou gemaakt leek. Hoe dat kan ga ik je (nog) niet verklappen, maar ik zal je wel vertellen waarom je je over je privacy geen zorgen hoeft te maken. Behalve over alle informatie die je zelf deelt natuurlijk, maar daar ben je zelf bij.
Weet jij wat er met al jouw gegevens gebeurt?
Niet schrikken, maar er zijn dus bedrijven en marketeers die jouw mailadres (ja, ook de jouwe) uploaden om heel gericht doelgroepen te maken. Dit zijn bijvoorbeeld alle mailadressen van mensen die al een aankoop hebben gedaan, zich aangemeld hebben voor een nieuwsbrief, of een app gedownload hebben. Een op deze manier verkregen verzameling mailadressen is zeer waardevol, omdat het een doelgroep vertegenwoordigt waar (in ieder geval eenmalig) conversie in zit. Fijn om die groep heel gericht nog eens aan te spreken.
Kan een bedrijf met enkel een mailadres iemand persoonlijk targeten?
Ik zal je maar direct geruststellen. Nee, dat kan niet. Hier komt de term ‘hashing’ om de hoek kijken. Hashen is het proces waarin de emailadressen in nummers worden omgezet. Die nummers zijn niet terug te leiden naar het oorspronkelijk mailadres. Dit omzetten gebeurt in je eigen browser, dus voordat je ze naar Facebook verzendt. Facebook vergelijkt zijn eigen Hash-ID’s met de gedragingen van nummers die bij de mailadressen horen. Zo worden er matches gemaakt op basis van gedragingen en is geen enkele match dus te herleiden tot een individu.
Ingewikkeld?
Hieronder heb ik een afbeelding toegevoegd hoe het hashen eruit ziet.
- De gegevens worden gehashed. Zowel door de uploader als door Facebook.
- Na het uploaden worden de gegevens (gedragingen) aan elkaar gekoppeld
- Overeenkomsten worden aan een aangepaste doelgroep toegevoegd.
- Zowel de overeenkomende als niet overeenkomende hashes worden verwijderd.
Uhm, ja nog even een keer
In het kort. Een bedrijf aan wie je ooit wel eens (vrijwillig, gaan we voor het gemak even van uit) je mailadres hebt verstrekt kan de gedragingen die bij (dan ondertussen) Hash-ID horen targeten. Dus je wordt nooit persoonlijk benaderd, maar wel op de gedragingen die bij jou als persoon horen. En dat is best fijn toch? Anders had nooit die toffe schoenen, nieuwe boek of spotgoedkope vakantie gevonden. Lekker hoor, als marketeers een beetje meedenken..
Dus daarom zie ik op Facebook altijd reclame als ik net bij dat bedrijf op de site ben geweest?
Uhm, nee. Dat komt door de Facebook-pixel. Dat is een stukje code die bedrijven op hun eigen website plaatsen je daarna te kunnen ‘volgen’. Ook dat klinkt veel enger dan het is. Maar op de pixel kom ik uitgebreid in mijn volgende blog terug. Tot de volgende keer. Ik hoop dat je er iets aan gehad hebt, ik vond het in ieder geval hashtikke leuk.